<< Wij denken in kleine stapjes. >>
Inge de Rooij, externe dienstverlening

De wereld zag er in eens anders uit Terug naar alle artikelen

Het weekend van 8 maart vierden we nog met familie in een huisje. Een week later zag de wereld er totaal anders uit. Wie had dat kunnen bedenken? En nu twee maanden verder starten we weer voorzichtig op. Er is veel gebeurd in die twee maanden. Omdat ik één dag voor de klas sta bij MBS Eindhoven en twee dagen ambulant begeleider ben, heb ik de periode van beide kanten mogen meemaken. 

Gevolgen werkzaamheden Externe Dienstverlening

Voor mij betekende dit dat het werk van de Externe Dienstverlening op een lager pitje stond: af en toe contact met collega’s of scholen via Skype, Teams of de mail en een cursus volgen op E-wise. Ik heb vooral in het begin de leerkrachten veel ideeën kunnen geven over bijvoorbeeld:

  • het verduidelijken met picto’s van een dag- en weekplanning voor de kinderen en ouders;
  • activiteiten die aangeboden kunnen worden (van tafel dekken tot hutten bouwen in de kamer);
  • bruikbare eenvoudige sites;
  • onze eigen sites zoals Numicon in de thuissituatie;
  • de handige links via het Autisme Steunpunt.

Hierbij lag de nadruk op leuke ontspannen activiteiten om deze tijd zo gezellig mogelijk door te komen. Minder dus op cognitieve activiteiten, die kunnen veel leerkrachten zelf bedenken. Ook vanwege het herstarten van de scholen zijn er contacten geweest. We kunnen nog niet naar alle scholen maar we kunnen wel meedenken voor de komende periode tot de zomervakantie. Vooral de goede balans tussen spanning en ontspanning is een belangrijk gespreksonderwerp. Kinderen nemen een rugzakje met positieve en negatieve ervaringen mee naar school en hebben tijd nodig om deze te verwerken en weer te wennen aan de nieuwe situatie van parttime onderwijs. Voor ‘onze’ kinderen die vaak overvraagd worden, is dit een buitenkansje: kleinere klassen en minder dagen naar school.

Gevolgen voor het lesgeven

Bij MBS Eindhoven bespraken we op maandag 16 maart hoe we de komende weken zouden doorbrengen. Daarna konden we niet meer naar school, behalve voor de opvang van leerlingen. Voor onze klas betekende dit mailen, appen, filmpjes maken, bellen met ouders, videobellen met een enkele leerling en eenvoudige lespakketjes maken. Met veel leerlingen lukte het videobellen niet. Daarom heb ik voor de meivakantie een rondje op de fiets gemaakt langs bijna alle leerlingen van onze klas om een kaartje of lespakket af te geven. De kinderen én hun ouders even in de ogen kijken, op 1,5 meter afstand, leverde heel veel op: blijheid bij het weerzien en een korte check-up. Dit zorgde ervoor dat we bij een gezin aan de bel hebben getrokken waardoor het kind weer op de radar kwam bij de hulpverlening. Na een week kwam de leerling weer drie dagen naar school en werd het logeren weer opgepakt.  

Tijdelijk onderwijs op afstand geven kan prima zijn voor veel kinderen. Maar je bereikt niet alle kinderen en ouders en als je ouders spreekt, krijg je niet altijd een reëel beeld van hoe het er echt thuis aan toe gaat. Dus was ik erg blij dat ik maandag 11 mei weer bijna alle kinderen bij me in de klas had!

Elly Fuchs, leerkracht en ambulant begeleider bij SSOE